Amélie
Dit
is een film over liefde, verlegenheid, practical jokes en paspoort foto’s. De
jonge hoofdpersoon in dit verhaal is opgevoed in een strenge thuis situatie.
Haar overbezorgde ouders onderwijzen haar thuis en ze groeit op in een wereld
waar ze fysiek contact vermijd. Wanneer haar moeder is vermoord door een
toerist zijn zelfmoord poging, heeft Amélie alleen nog maar haar teruggetrokken
vader en haar fantasie als vriend. Amélie (Nog erg jong hier) bedenkt manieren
om haar zelf te vermaken, bijv. door practical jokes. 1 van de leukste vond ze
om het tv signaal van de buren te verstoren iedere keer als zijn favoriete
sport team op het punt staat om te scoren, zij storing veroorzaakte op de buis.
Er is
zoveel informatie op te verwerken tijdens de openingen scenes, dat je jezelf
niet kan helpen maar af te vragen of de regisseur het nog wel kan bijhouden. Een
schelle voice-over verteld over de toevallen
in Amélies leven. Het scherm is verspreid met excentrieke kleuren en het begint
zo hilarisch en vlot dat het vrijwel een perfecte opening is.
Het verhaal verandert
snel naar de opgegroeide Amelie. Zij leeft nu apart van haar vader en werkt als
een serveerster in romantisch cafétje in Montmartre. Ze is nog steeds zeer
verlegen en zit vrijwel altijd in haar appartementje, waar nog steeds haar
fantasie en haar televisie haar beste vrienden zijn. Audrey Tautou (Amelie) een
nog vrij nieuwe actrice in de Franse filmwereld, levert een carrière bepalende
uitvoering, die haar spontaan onder internationale aandacht zou kunnen brengen.
Kwetsbaar, frustrerend maar ook spontaan en gewaagd. Amélies afgezonderde leven
word verandert door het lot. Na het horen over prinses Diana’s overlijden. Vind
ze per ongeluk een roestige speelgoed box, die van een vorige bewoner uit haar
flat blijkt te zijn. Ze pakt de kans om wat licht in iemand anders leven te
brengen dus, spoort ze de originele eigenaar op en geeft ze de box terug. De
geweldige voordelen van deze actie worden later laten zien op het einde van de
film.
Vastberaden in haar
nieuwe rol als “leverancier” voor andere mensen hun geluk, gaat Amélie op pad
om blinde door de stad heen te helpen. hiermee creëert ze, harmonie in het
liefde leven van haar collega’s, en speelt ze de wrede spelletjes om haar
groenteman te ergeren. Helemaal zonder haar intentie, is de laatste person waar
ze normaal aan denkt zichzelf. Tot op de dag dat een ontmoeting bij een pasfoto
hokje haar hart voor de allereerste keer openstelt voor de liefde. Dit is waar
het echte verhaal begint…. Dit is een
vrij verdrietige film op bepaalde momenten. het is ook zeker een comedy maar,
op sommige momenten is het een volwaardige tragedie
Het is een zeldzaam
genot om een film te zien waar de karakters zo goed zijn uitgespeeld en
neergezet en waar het eindresultaat vrijwel vlekkeloos is. Het camerawerk laat Parijs
zien in al haar glorie en in allemaal excentrieke kleuren. Het is bijna een
sprookjesbos waar Amelie de eenzame prinses is zonder liefde. De comedy is
veelzijdig genoeg om zelfs de meest cynische en humorloze smaak tevreden te
stellen. Le Fabuleux Destin d’Amélie Poussain doet zichzelf niet tekort, het is
een hele goede film die de wereld zeker zal gaan trekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten